Teoria przywiązania w ujęciu Johna Bowlby’ego mówi, że dziecko skłania się do tego, by szukać bliskości innej osoby i czuje się bezpiecznie, kiedy osoba ta jest blisko niego. W1951 r. Bowlby zaprezentował hipotezę deprywacji opieki macierzyńskiej – pozbawienie opieki matki miało powodować u dzieci nie tylko depresję, ale także wywoływać ostry konflikt i wrogość, co w dorosłym życiu utrudniałoby tworzenie zdrowych związków partnerskich.
Dla porównania, Zygmunt Freud twierdził, że przywiązanie jest konsekwencją potrzeby zaspokojenia popędów. W teorii przywiązania, przywiązanie uznano za system biologiczny – dzieci są w naturalny sposób związane ze swoimi rodzicami, gdyż są istotami społecznymi, a nie dlatego, że potrzebują innych ludzi do zaspokojenia swych popędów.
